นักศึกษาที่น่ารักทุกๆคนรู้บ้างมั้ยว่าคุณเปรียบเสมือนกุหลาบสีขาวของผู้ชายมากมาย วาเลนไทน์นี้มาถึงอีกครั้งขอเป็นตัวแทนผู้ชายที่คิดเหมือนกันบอกรักทุกๆคนเลยละกัน แม้จะไม่มีนักศึกษาคนไหนได้อ่านข้อความนี้เลยก็ตาม

สิ่งที่ผู้ชายเหล่านี้ได้มาง่ายๆคือสิ่งที่มีค่าที่สุดของผู้ชายอีกกลุ่มหนึ่ง ผู้ชายกลุ่มนี้คือผู้ชายที่สาวสวยไม่เคยมอง ไม่เห็นอยู่ในสายตาหรือผู้ชายที่ไม่กล้าทั้งหลาย ช่างน่าสงสารผู้ชายกลุ่มนี้จริงๆ แต่ความจริงก็ต้องยอมรับว่าธรรมชาติสร้างผู้หญิงให้ชอบผู้ชายที่เป็นแมนจริงๆ ใช่ว่ากลุ่มหลังไม่แมนนะแต่อาจจะมีอะไรที่มันไม่เตะตาผู้หญิงนั่นเอง
สำหรับวาเลนไทน์นี้ถามว่าผมคิดถึงอะไร ตอบได้เลยว่าผมคิดถึงกุหลาบขาวของผม(นักศึกษาที่สวยน่ารัก)ที่ผมอยากจะเดินเข้าไปบอกว่าชอบสักคนแต่ไม่มีโอกาสจริงๆ(มัวแต่นั่งเศร้าอยู่แต่บ้าน)ส่วนเรื่องความกล้านั้นต้องบอกว่ามีพอสำหรับการดันตัวเองให้เข้าไปขอเบอร์ได้แล้ว(ได้แล้วหมายถึงเดินเข้าไปขอเบอร์แล้วทำได้แล้วแต่ไม่ได้เบอร์นะ ไม่มีใครให้จริงๆ)
ผมรู้ดีว่าการที่ผมเป็นแบบนี้มันก็ไม่ได้มีประโยชน์อะไร การที่เอาแต่เฝ้ามองกุหลาบขาวแบบนี้มันก็ไม่ได้ทำให้ผมได้มองมันใกล้ขึ้น การที่ผมคิดอยู่คนเดียวแบบนี้มันก็ไม่ได้ทำให้มีใครรู้ แม้ผมจะคิดแต่สิ่งที่สวยงามอยากได้อยู่ใกล้ๆกุหลาบขาวเพียงสักดอกแต่มันยากเย็นเหลือเกิน
ผมไม่รู้เหมือนกันว่าผมถูกกำหนดให้เกิดมาพบเจออะไร แต่สิ่งที่ผมพบเจอแล้วทำให้มีความสุขที่สุดก็คือกุหลาบขาวนั่นเอง และมันก็แปลกที่มันก็ทำให้ผมทรมาณและน้อยใจมากเหมือนกัน ที่กุหลาบขาวเหล่านั้นให้ผมได้สัมผัสแค่เพียงหนามเท่านั้น

วาเลนไทน์นี้ก็คงเหมือนเดิม สิ่งสวยงามมีอยู่ในใจ ความรักเก็บไว้ในใจ อยากจะบอกว่าชอบอยากจะบอกว่ารัก อยากจะให้กุหลาบขาวกับใครสักคน อยากจะรู้ว่าคนคนนั้นจะชอบกุหลาบขาวเหมือนกันไหม ความรักความคิดถึงทุกสิ่งของผมจะวันที่คนคนนึงได้รู้หรือเป็นเพียงลมพัดหายไป หากคุณเป็นนักศึกษากำลังอ่านอยู่ผมขอบอกรักคุณได้มั้ยในวันวาเลนไทน์...
ผมรักคุณ...กุหลาบขาว
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น