ไม่รู้ว่าจะมีใครบ้างที่จะมีเวลามานั่งสงบจิตใจแล้วก็เริ่มคิดถึงวันเก่าๆ วันที่สดใส ตอนที่เราได้อยู่ในรั้วมหาลัย ทุกๆวันมันอิ่มเอิบใจเหลือเกิน ทุกอย่างสดใสสวยงามมีคุณค่าไปหมด รอบๆตัวเรารายล้อมไปด้วยสาวนักศึกษาน่ารักมากมาย
ใครที่ต้องการดูรูปนักศึกษาเข้าที่โซนนักศึกษาเลยนะครับผม
ไม่ว่าจะกี่เดือนกี่ปี ถ้าถามว่าลืมบ้างหรือไม่บรรยากาศและอะไรทุกอย่างในตอนที่เป็นนักศึกษาก็ต้องบอกว่าลืมไปหลายอย่างเหมือนกัน บางภาพก็เลือนๆแทบจะจำไม่ได้แล้ว แต่ความรู้สึกทุกอย่างยังอยู่มากกว่า 90 เปอร์เซ็นต์ตอนนั้นไม่ว่าจะเดินไปไหน ตึกหนึ่ง ตึกสอง อาคารไหน แม้แต่ร้านข้าว หอสมุด ทุกอย่างมีแต่ความสดใสของนักศึกษา ผมอยากจะบอกว่าผมเป็นคนที่ชอบและอยากมีแฟนมาตั้งแต่เป็นนักศึกษาแล้วแต่ว่าตอนนั้นโง่ตอนนั้นใจเสาะไม่กล้าทำอะไรเลย และการไม่ทำอะไรเลย ไม่ลองจีบ ไม่ลองทัก ไม่ลองขอเบอร์ใครเลย มันเลยทำให้ผมค้างคาใจถึงทุกวันนี้
ว่าถ้าหากในตอนนั้นผมเข้าไปขอเบอร์หรือตามจีบผู้หญิงสักคนนึง เธอคนนั้นจะหันมารักผมและเป็นแฟนกับผมหรือไม่ ผมอยากจะรู้จริงๆ แต่มันก็สายไปแล้ว ไม่มีใครย้อนเวลาได้ นาฬิกาได้แต่เดินหน้า แต่ไม่มีวันเดินย้อนกลับ ทุกสิ่งทุกอย่างต่อไปก็จะอยู่ข้างหลังเรา อยู่ในความทรงจำของเรา อยู่ที่ว่าเราจะทำได้ดีแค่ไหน เมื่อผ่านไปจะเสียดายหรือไม่ จึงอยากจะบอกน้องๆผู้ชายที่ตอนนี้มีโอกาสหากไม่กล้าแบบผมให้กัดฟันลองเข้าไปทักเธอคนที่คุณชอบให้ได้ เชื่อว่าครั้งแรกที่เข้าไปทักมันยากสุด แต่ไม่มีทางอื่นต้องลองเท่านั้น หากสุดท้ายเธอไม่สนใจ อย่างน้อยก็ไม่เสียดายและค้างคาใจแบบผม ขอให้โชคดี
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น