รวมภาพนิสิต

รวมภาพสาวๆ นิสิต นักศึกษามาให้ชมกันครับใครที่มีรูปสาวนิสิตสวยๆ น่ารักๆ ก็ติดต่อแชร์ได้ที่เมล์นะครับ ที่นี่รวมนิสิตสวยๆ เท่านั้นครับรู้ตัวว่าสวย น่ารัก สดใส ส่งเข้ามาเลยครับ

รวมภาพนิสิตเข้าชมที่เวปรวมภาพนักศึกษาได้เลยนะครับ

ชีวิตของทุกคนผมเชื่อว่า ตอนเป็นนิสิต นักศึกษานี่ลืมยากที่สุด และไม่อยากจะลืมด้วยซ้ำ มีเรื่องราวความรัก ความสุข ความหวัง ความเศร้า ทุกรสชาติเกิดขึ้นในช่วงเวลาของชีวิตช่วงที่เราทุกคนเป็นนักศึกษานี่เอง

ชั่วชีวิตเราผมไม่รู้เหมือนกันนะครับว่าผมจะปลงจะทำใจให้ไม่ชอบนักศึกษาหรือลืมภาพเหล่านั้นไปได้เมื่อตอนอายุเท่าไหร่ รู้มั้ยครับว่ามันทรมาณมากๆ โดยเฉพาะคนที่เสียดายเวลาในช่วงนั้นแบบผม ที่เสียดายนั่นคือไม่ได้ทำอะไรที่ควรจะทำในตอนนั้น ไม่กล้าเสี่ยงไม่กล้าลองที่จะเดินเข้าไปจีบหรือหาทางรู้จักคนที่ผมแอบชอบ ช่วงเวลานั้นมัวแต่คิดอย่างเดียวว่าพวกเธอเหล่านั้นเป็นนางฟ้า คิดแค่เพียงขอมองก็พอ เฮ้อ......

จนมีหลายครั้งครับที่เห็นคนที่ผมแอบชอบ แอบรักเหล่านั้นโดนเพื่อนผมทิ้ง มานั่งนึกดูแล้วถ้าย้อนเวลากลับไปได้อยากจะเข้าไปดูแลเธอคนนั้นแทนเพื่อนผมโดยไม่แคร์เรื่องอะไรก็ตามที่ผ่านมาเลย ผมนึกภาพเหล่านั้นทีไรทั้งรัก ทั้งสงสาร อยากจะนั่งร้องไห้ด้วย แต่ตอนนั้นผมได้เพียงแต่นั่งมองเธอ ใบหน้าเธอยิ้มแย้มพูดคุยกับเพื่อนผมคนนั้นที่ทิ้งเธอ เหมือนเพื่อนผมกับเธอคนนั้นก็อยากจะจบกันด้วยดี ภาพเหล่านั้นผมจำติดตามากๆ ดูก็รู้ว่าในใจเธอร้องไห้อยู่ ทุกอย่างเปลี่ยนไปสำหรับเธอ จากคนที่สดใสร่าเริงก็ดูเป็นคนสงบใจเย็น เธอน่ารักแต่งตัวด้วยความมั่นใจจากใส่กระโปรงสั้นเซ็กส์ซี่กำลังดี เธอก็เปลี่ยนมาใส่กระโปรงพีชยาว ขนาดใส่กระโปรงพีชเธอยังดูเหมือนเจ้าหญิงเลยน่ารักมากๆ ไม่เข้าใจคนที่ทิ้งเธอไปเหมือนกันว่าทำไม... เธอคนนี้ถือว่าโดดเด่นในมหาลัย เรียกว่าใครๆ ก็รู้จักเธอ ถือว่าเธอคนนี้เป็นดาวของมหาลัยจริงๆ แม้ไม่ได้ประกวดดาวเดือนมหาลัยก็ตาม....

นั่งพิมพ์ไปเหงาไปอยากเจอเธออีกครั้ง ผมเจอเธอครั้งสุดท้ายน่าจะเป็นตอนที่ผมเรียนจบใหม่ๆ เธอรุ่นน้องมาทำงานพาททามอยู่ร้านไอศกรีมในโลตัส อยุธยา ตอนนี้ผ่านมาประมาณ 4 ปีได้ ผมไม่เข้าใจว่าทำไมตอนนั้นผมไม่บอกเธอพูดอะไรกับเธอบ้างสักคำ หรือง่ายๆ ขอเบอร์เธอจากเพื่อนผมเลยก็ได้ คงเป็นเพราะผมเป็นแบบนี้ละมั้งก็เลยต้องมาเห็นภาพแบบนี้ในสมองอยู่เสมอ ผมดีใจนะที่ไม่เคยลืม แต่อยากเจอเธอคนนั้นมากขึ้นทุกทีๆ เจอคราวนี้คงจะเล่าให้ฟังทุกอย่างว่าผมรู้สึกยังไง ถึงแม้เธออาจมีใครผมก็คงขอเพียงให้ได้บอกเธอไปก็พอ ให้ชีวิตนี้ได้บอดเธอสักทีตอนนี้หัวใจมันวุ่นวายเหลือเกิน ไม่รู้ทำไม.....

หลายคนที่ติดตามมาสักระยะในรวมภาพนิสิตคงจะพอรู้นะครับว่ามันเกิดอะไรขึ้น และผมว่าจะทำเวปหรือบล็อกรวมเรื่องราวนี้อย่างเป็นเรื่องเป็นราวสักทีนึง เผื่อเธอคนนั้นอาจจะเจอเวปของผมสักวันก็ได้ อยากรู้ว่าตอนนี้เธอทำอะไรอยู่ มีคนดีดีดูแลหรือยังนะ.............