99 เปอร์เซ็นต์กับ 1 เปอร์เซ็นต์

คุณเคยได้ยินคำกล่าวคำนึงไหมครับว่า การที่เราจะมีคนรักสักคนนั้น 99 เปอร์เซ็นต์อยู่ที่เราทำเอง แค่1เปอร์เซ็นต์เท่านั้นที่เป็นเรื่องของพรหมลิขิตหรือว่าโชคชะตา คุณว่ามันจริงหรือไม่

ส่วนตัวผมเองนั้นคงบอกไม่ได้ว่ามันจริงหรือไม่จริง แต่ผมค่อนข้างจะเอนความรู้สึกไปทางที่ว่า ทุกๆวันนี้เราไปไหนมาไหนได้พบใครๆ แม้ไม่รู้จักแค่เดินสวนกันไม่ว่าจะเป็นเด็กผู้ใหญ่ผู้ชายผู้หญิงคนแก่กะเทย ผมว่านั่นเป็นเรื่องของพรหมลิขิตทั้งนั้นที่ให้เราได้พบ ได้เจอ ได้เห็นสิ่งต่างๆที่ผ่านมา รวมไปทั้งทุกๆเรื่องในชีวิตเราก็เหมือนกัน การที่เราได้เรียนที่มหาลัยนี้ การที่เราได้มีเพื่อนแบบนี้ การที่เราได้ทำงานที่นี่ บางครั้งอาจจะพูดได้ว่าเหมือนเป็นดวงเป็นโชคชะตาเราเหมือนกันนะ

แต่เรื่องที่น่าโฟกัสที่สุดก็คือเรื่องของผู้ชาย กับผูหญิงได้มาเจอกัน ได้รู้จักกัน จนเป็นแฟนกันนี่สิ ผมว่ามันคิดได้หลายอย่างลองดูตัวอย่างต่อไปนี้นะครับ

ผู้ชายคนนึงอยากมีแฟนสวยน่ารักสักคนนึง เขาเป็นคนดีและตั้งใจที่จะรักเดียวใจเดียวกับผู้หญิงเพียงคนเดียวเท่านั้น แต่เขาเป็นคนขี้อายไม่กล้าจีบผู้หญิง ในใจเขามีแต่ความสวยงาม ทุกสิ่งที่เขาเห็น เขาได้เจอ เขาเก็บทุกๆเรื่องมาเป็นเรื่องราวและมิวสิควีดีโอในใจ แม้กระทั่งภาพตอนที่เข้าไปหลบฝนในสหกรณ์และได้เจอนักศึกษาน่ารักมากๆหลบฝนเหมือนกันแค่นั้นเขาก็คิดแล้วว่ามันคือความสุขที่ได้แค่เพียงอยู่ใกล้ๆคนสวยน่ารักขนาดนี้ เหมือนในนั้นมีแค่เขาและเธอสองคน ทั้งๆที่ความจริงแล้วมีคนหลบฝนอยู่มากมาย ในทุกๆวันเขาเฝ้าหวังว่าสักวันต้องมีอะไรมาทำให้เขาได้มีโอกาสรู้จักสาวน่ารักสักคนนึงที่เขาจะมอบใจให้ โดยที่เขาไม่เคยลงมือเข้าไปทักหรือจีบหรือขอเบอร์ใครเลยสักคน จนเขาเรียนจบก็ยังไม่ีมีแฟน

กับผู้ชายอีกคนนึงซึ่งเป็นเพื่อนกันกับคนแรก เขาเป็นคนที่ชอบจีบสาวๆสวยๆไปทั่วมหาลัย จนสาวๆในมหาลัยแทบจะรู้จักเขาทุกคน โดยที่เขาไม่จำเป็นต้องเข้าไปทักใครก่อนเลย แฟนคนแล้วคนเล่าของผู้ชายคนนี้ สวย น่ารัก ทุกคน คนแล้ว คนเล่า ก็ยังมีผู้หญิงน่ารักๆ มาเป็นแฟนเขาคนนี้เรื่อยๆ โดยที่เขาไม่ได้จริงจังอะไร สุดท้ายเขาก็มีผู้หญิงสวยน่ารักมากมายไว้ในครอบครอง

กลับมาที่ผู้ชายคนแรกที่ไม่กล้าจีบสาวแต่วันนึงเขาได้อ่านตำราจีบสาว ซึ่งในนั้นได้บอกเป็นเชิงจิตวิทยาว่า อย่าไปคิดมากการขอเบอร์สาวเป็นเรื่องไม่แปลกของผู้ชาย ผู้หญิงสวยก็อยากให้มีคนเข้ามาจีบ ถ้าไม่กล้าก็ไม่รู้จัก ก็ไม่มีวันมีแฟน แล้วถ้าเวลาผ่านไปแก่แล้วจะไปจีบสาวเขาก็ไม่มีใครจะชอบแล้ว พอเขาได้อ่านจบเขาได้ทำตามความตั้งใจคือ การทำสิ่งที่เขาไม่กล้าและไม่คิดที่จะทำเลยในชีวิตก็คือการเข้าไปขอเอบร์สาวสวย เขาเดินเข้าไปขอเขาทำได้จริงๆแต่ก็ได้แค่ขอเท่านั้นไม่มีสาวสวยคนไหนให้เบอร์กับเขาเลยแม้ว่าจะมีหลายคนที่ปฏิเสธและพูดจาดีดีส่งยิ้มให้ก็ตาม ทุกรอบยิ้มที่เขาได้รับกลับมาก็กลายเป็นภาพทรงจำที่ดีกับเขามากๆ จนบัดนี้เขาก็ยังไม่มีสาวสวยคนไหนให้เบอร์เลย และเขาก็ยังคงรอโอกาสที่จะออกไปทำตามที่ตั้งใจอีกครั้ง แม้จะไม่มีใครให้เบอร์เหมือนเดิมก็ตาม

คุณคิดว่าอย่างไรครับเมื่ออ่านเรื่องของผู้ชายสองคนจบลงไป คนนึงพยามมีรักที่สวยงามจากในใจไปสู่การพยามเปลี่ยนตัวเองให้กล้าเพื่อที่จะขอเพียงเบอร์แรกและน่าจะเป็นเบอร์เดียวในชีวิตถ้าหากว่าเขาได้มา พยามสุดๆแต่ก็ไม่ได้อะไรกลับมานอกจากรอยยิ้มให้ได้เก็บไว้ในความจำเท่านั้น

แต่อีกคนนึงไม่ต้องคิดไรมากจีบสาวไปทั่วไม่ต้องสนใจเรื่องรักจริงรักสวยงามอะไร แต่กลับกลายเป็นว่าชีวิตของผู้ชายคนนี้ช่างมีเรื่องดีดีมากมายเกิดขึ้นกับเขาทั้งประทับใจทั้งน่าจดจำเป็นอย่างยิ่ง เมื่อชีวิตนึงได้มีโอกาสรู้จักสาวสวยมากมายแม้สุดท้ายจะเลิกกันไปก็ตาม

ทุกวันนี้ผมเองก็ยังคงพยามหาคำตอบเสมอว่า นิยามนี้เป็นจริงหรือว่าไม่จริงกันแน่ แต่วันนี้ผมยังให้นิยามว่า 99 เป็นพรหมลิขิต ส่วน 1 นั้นเป็นการพยามหรือสร้างโอกาสเอง อยากเปลี่ยนนิสัยกับผู้ชายเพล์บอยจังตอนนี้......